عالم ربانی و عارف صمدانی و سالک الی‌الله، مرحوم آیت‌الله حاج سید مهدی امامی(رحمت‌الله علیه) از جمله علما و بزرگان عصر حاضر شهرضاست كه همچون سلف صالح اين ديار گمنامى و عدم شهرت را بيشتر مى‌پسندید و به آنها اقتدا نمود و عمری را در گمنامی و عزلت به سر برد. 


 

نابسامانی‌های واپسین روزهای حکومت قاجار در کام زمانه شراره می‌ریخت. سال 1303 هـ.ش/1343 هـ.ق بود و در کانون کهن علم و فلسفه شهر باستانی قمشه و در خانه عالم بزرگ شهر "حاج سید فضل‌الله حجازی" لبخندها می‌شکفت و تولد "سید مهدی حجازی" را با شادی آمیخت. او دوران کودکی را در خانواده‌ای که در علم و تقوا سابقه دیرین داشت سپری کرد و از تربیت‌های علمی و اخلاقی پدر و نیاکانش پرتو گرفت. در آغاز جوانی برای تحصیل علوم دینی رهسپار اصفهان گردید. سالها در اصفهان با تلاش پیگیر، ساده‌زیستی، خودسازی و باور پولادین، رشته‌های مختلف فرهنگ اسلامی را فرا گرفت. وی در سال 1370 هـ ق. برای تعالی بیشتر علمی و تخصص فراتر فرهنگی و نیل به درجه عالی اجتهاد رهسپار نجف اشرف از محضر مراجعی هم‌چون امام خمینی، آیه‌الله حکیم، آیه‌الله خویی، آیه‌الله سید عبدالهادی شیرازی و آیه‌الله حاج سید عبدالأعلی سبزواری و دیگران بهره کافی برد.